‏ بررسی تأثیر بازی برمیزان اضطراب کودکان سن دبستان بستری در مرکز آموزشی- ‏درمانی کودکان گیلان

مقدمه: اضطراب شایعترین واکنش در برابر عوامل تنش زاست که کودکان بستری در مراکز درمانی بطور جدی در معرض بروز آن قرار ‏دارند و استفاده از بازی یکی از اولویت های مراقبتی درکودکان برای به حداقل رساندن اضطراب محسوب می شود.‏ ‏ هدف: پژوهش حاضر با هدف تعیین تأثیر بازی بر میزان اضطراب کودکان سن دبستان بستری در یکی از مراکز آموزشی ـ درمانی ‏کودکان شهر رشت انجام شده است.‏ روش کار: پژوهش حاضر مطالعه ای نیمه تجربی است که بر روی 110 کودک بستری صورت گرفته است. این کودکان براساس مشخصات ‏واحدهای موردپژوهش و با توجه به شماره اتاقی که در آن بستری بودند به صورت تصادفی انتخاب و در دوگروه مورد و شاهد قرار گرفتند. ‏برای گردآوری داده ها در این تحقیق از پرسشنامه اطلاعات دموگرافیک، پرسشنامه اضطراب اسپیل برگر مخصوص کودکان و چک ‏لیست علائم حیاتی استفاده شد. روش کار بدین صورت بود که پس از تکمیل اطلاعات دموگرافیک و پرسشنامه اضطراب و چک لیست ‏علائم حیاتی، کودکان گروه مورد به اتاق بازی رفته و به مدت نیم ساعت به بازی می پرداختند، در حالیکه برای کودکان گروه شاهد ‏هیچگونه مداخله ای صورت نمی گرفت. پس از انجام بازی کودکان گروه مورد به تخت خود برگشته و مجدداً پرسشنامه اضطراب و چک ‏لیست علایم حیاتی در هر دو گروه تکمیل می شد.‏ نتایج: نتایج تحقیق نشان می دهد که بازی سبب کاهش معنی داری در میزان اضطراب آشکار (0001/0‏p<‎‏)، میزان فشار خون دیاستولیک ‏‏(005/0‏p<‎‏) و تعداد نبض (04/0‏p<‎‏) در کودکان بستری می شود آزمون آماری ‏t-test‏ اختلاف معنی داری بین دو گروه مورد و شاهد در ‏مرحله بعد از بازی از نظر میزان اضطراب آشکار، میزان فشار خون دیاستولیک و تعداد نبض نشان می دهد.‏ نتیجه گیری: با توجه به نتایج فوق می توان گفت که بازی روشی مناسب برای کاهش اضطراب، حفظ سلامت جسمی و روحی و سازگاری ‏کودک با مشکلات مربوط به بیماری و بستری شدن محسوب می شود. ‏